‘Eenzaamheid’ is een vervelend, onbehaaglijk gevoel. Het komt vooral veel voor onder ouderen. Door corona werd eenzaamheid nog meer zichtbaar in de samenleving. We weten uit onderzoek dat ‘eenzaamheid’ tevens wordt gezien als een gevoelig, kwetsbaar onderwerp dat men liever voor zichzelf houdt (taboe). Communiceren over de persoonlijke kenmerken van eenzaamheid kan stigmatiserend werken en schaamte oproepen. Als je er goed op let, zie je duidelijk aanwijsbare momenten waarop een mens zich eenzaam kan gaan voelen. Bijvoorbeeld als de partner komt te overlijden, als iemand verhuist of met pensioen gaat zodat de werkkring wegvalt, of door de maatregelen vanwege corona voor een langere tijd thuis zit. Zo wordt ‘eenzaamheid’ ineens iets wat iedereen kan overkomen.

In onze campagne ‘Eén tegen eenzaamheid’ haken we in op deze momenten van eenzaamheid zodat het makkelijker bespreekbaar wordt en het taboe vermindert. En laten we in twee TV commercials zien wat er gebeurt als je iets kleins voor iemand doet (response efficacy ). Maar ook wat er gebeurt als je niets doet. Met een klein gebaar kun je al een groot verschil maken!